سینه سپر




با  تیــــغ  نـــظر  سیـــنه ســپر امده بــودی
 دنبـــال  سر چـــند  نفــــر   امـــده   بــودی

روبنـــد نیـــا نـــداخته لــشکر  سپر  انداخت
تـــو   در   جـــمــل انــــگار جـگر  امده بودی

در جنگ علی دست  به  شمشیر  نمی برد
وقتی  کـــه تـــو   هـــمراه پــدر  امـده بودی

فرصــت نشد  اصـحاب  کــنار  تـــو  بجـــنگند
تـــو   یـــک تـــنه   انـــقدر قــدر  امده بــودی

که حس من این است لبی نشنه نمی ماند
در کربـــبلا هـــــم تـــــو  اگــــر امده بــودی

من معـــتقدم کربـــبلا جــای تـو خالی ست
جـــای حرم و گــــنبد زیــبای تو خالی ست

ماه





رد   پــــــای  فـــرشتــــه  هـــــا  روی
جانــــماز    سحر    شــــکوفــــا    شد
همـــه   دلتـــــنگ ایـــن هــــوا بودنـد
غنچـــــه ی   سبـــز   ربنــــا   وا   شد

چاووشی   می رسد   ز  مـــاذنـــه ها
وقـــت   شرعی   روسیـــاهان  است
بـــرسد هــــر کسی کــــه جــا مانده
نوبـــت بـــــخشش  گــــناهــان است

تا سر  ســفره  بیـــشـــتر   بـــاشی
از  دگـــر  ســـفر ه ها  نــظر   بــردار
رمضـــان   مــاه  رحـــمت  الـله است
شبنـــمی   از  گــــل   ســحر  بــردار

دیــــده ات   را     ببـــند  و  پر  وا کـــن
وقت  ا حسان بــه دست خالی هاست
گلــــه    از   پـــر شکســتگی  تــا کی
عــرش  حق  در  همین حوالی هاست

در   هــــمین  لحـــظه هـای   نــــورانی
باری   از   دوش  یــــکنــــفر    بـــــــردار
روزه داری    فقـــط  نخــــوردن  نــیست
چون    علی   کـــــــیسه ی ســحر بردار



ائینه ی علی





بیــهوده   نیست  همسفر  امـاده  می کنند
اســپند  را  به  پشــت  در  امــاده  می کنند

این  فاطــــمه  قرار  شد   ام البـــنین   شود
بر  دامنـــــش  اگر  پســـر  امــــاده می کنند

قربان  شدن  فقط  و فـقط  کار عاشـق است
تا  چشم  شـور  هست  سر  اماده می کنند

دیــــگر   برای  دلــهره جایی نمــــانده است
در بیـــشه   زار  شـــیر نر امــــاده می کنند

در  اسمان  فاطــمه چـــون روز روشـن است
وقتــی  برای  شب قــــمر امــــاده می کنند

ائینـــه ی علی ست مبــــــارک کــند خــدا
حـــقا عجـــب یلی ســـــت مبارک کند خـدا

سپاه بابا


 
 
خواندیم  ولی نـوشته می شد
خیرالعملی  نوشــته  می شد
هر  جا  غزلی نـوشته می شد
در  مدح  علی نوشـته می شد

بـه چـه پســری حســین دارد
جــز نــــام عـلی نمی گـــذارد

ای دلخوشی جـــناب  اربــــاب
تکـــــرار   ابــــوتراب   اربـــــاب
اربـــــاب مــــیان  قــــاب ارباب
شیــــرین عسل ربـــاب اربــاب

تنــــها نـــــه تــــحول افریـدی
لبــــخند زدی  گــــــل افریدی

نــــور به نـــــظر رسیده تبریک
در شـــهر خبـــر رسیده تبریک
یک یــــار دگــــر رسیده تبریک
سربــــاز پــــدر رســیده تبریک

ائینـــه  ای از  نــــگاه  باباست
او یک  تنه  خود  سپاه باباست



عجل لولیک الفرج





خواهم امد .شاخه ی یاسی به گدا خواهم داد

چشم به راهی





پیرزن چشم بـــه  در  دوخـــــته  تا  بر  گــــردد
انتظاری  که  کشــــــیده  است مگر  سر گــردد

بیست و  شش سال از  ان روز  زمان می گذرد
سالـــــها  از سفر  مرد  جوان  می گــــــــــذرد

وقت رفتن پــــدرش  زار و زمـــین گـــــیر  نبود
مثل امــــروز ولی مــــــــادر  او او  پــــــیر نبود

رفت تا پـــــای کسی در وطنــــــــش وا نشود
پـــــای هــــــر بولهوسی در وطــنش وا نشود

یـــــادتان هست هـــــــمه عین بــــرادر بودند
تاجـــــر  و کارگر انگــــــــار بـــــرابـــــــر بودند

یادتـــان هست چه شوری هـــــمه جا بر پا بود
عــــجم و ترک ولر وکــــرد وعـــــرب انــــجا بود

یادتــــان هست همــــه گوش به فرمان بودند
سینه چـــــاک سخن پیـــــر جــــماران بودند
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
یادتـــــان هست که مــــدیون شهیــدان هستیم
اهـــــل جمـــــهوری اسلامی ایـــــــــران هستیم

مادر(س)


 
 


من   امـــدم   بــــرای   یــــاری   علی
فــقـــط   بــــرای   مانـــدگاری    علی
سپــر   بــــرای    ذولفــــــقاری   علی
منــــم   کنــــیز   خــانــه داری  علی

علی   شناسی    است   راه  فــاطمه
علی  ست    بهــترین   گناه    فـاطمه

علی  فــقط  غم  مرا  به  سینه داشت
علی  فـــقط  مرا  در  این مدینه داشت
ولی  همـــان  که  از غدیـر کینه داشت
برای  بـی  هـــوا  زدن  زمیــنه  داشت

نبی  که  رفت  نالـه اش  به  من   رسید
و   پاره ی  قبـــاله اش   به  من   رسید

رسیـــده ام   سر   قـــــرار    گــم شده
رسیـــد   دست   روزگــــار   گـــم شده
به  ضــــرب  دور   از   انتــــظار گم شده
حسن   بـــگرد   گوشــــواره   گم  شده

پس  از  نبی  بلا فـــقط   همـــین   نبود
تمـــام  مــــاجرا  فــــقط    همـین  نبود

دلدار



از   روز  اول    دل بــــه   ان  دلـــدار  دادیــــم
ما  اختـــیار  خــود  بــــه  دست  یــــار  دادیم

جز  مــــهر  او  در  سینه  دیــــگر جـا   نـــدارد
در  خــــانه ی   دل  غــیر  دلــبر   جــــا   ندارد

هـــر عـــابری  از کــــوچه ی  عشاق  رد  شد
با دام   چشم  نــــرگسش   حبس  ابـــد  شد

هر صــبح  با  گل  مثـــل  شبنم  عهد بستیم
تنـــها  به   امــید  وصالــش  زنـــده   هستیم

از کودکی  دلـــدادگی  بــــا مــــا قـرین  است
در  مذهب  ما   عشق  از  ارکـان  دیــن   است

بی عشق  حتی  روز  هـم رویش  سیاه است
هر  شب  نگـــاه  اسمان  بــر چشم ماه است

عشق  علی  و  بچـــه هایـــش  روزی  ماست
ای  شــــیعیان  روز  فــرج  پیــــروزی   ماست

جان   دو  عـــالم  نــــذر  یـک  لبخند  یـــــارم
من   غـــیر   دل   سرمایــــه ای  دیگــــر ندارم

اقا   بیـــا که  مــــادرم   چشم انتـــــظار است
مویش زمستان شد ولی چشمش  بهار  است

چیـــزی  نمانــــده  تــــا  پــــدر ی عــقوب گردد
برگرد  یوسف  تا   که چشـــمش  خـــوب  گردد

بدون شرح




ای کاش استاد فرشچیان دری برای خانه ی علی ...

بعد از این شام سیه بار سحر می اید

                                               یوسف گم شده دارد ز سفر می اید...

عقیله





تــــو بــــرا ی خلـــقت حــوا بــه دنـــــیا امدی
پس تو پیــش از حــــضرت دنیــــا به دنیا امدی
اشک با تو از دل زهـــــرا (س )تولد یافته داست
مــــادرت دریــــــا خودت دریــــــا به دنیا امدی
جای زمــــــزم عشق از زیــر قدمهایت شـکفت
بانــــوی بانی بــــــاران تـــــــا به دنـــیا امـدی
بعــــد تو ضــــرب المــــثل شد دختـران بابائیند
زین ســـبب تو زیــــــنت بــــابـــا به دنیا امدی
تو در اغــــوش حسینت خــنده ات گل می کند
پس به خــــاطر خـــواهی ارباب دنــــــیا امدی
گریـــــه کـــــمتر کن ســــلام زینب قلب صبور
تو بـــــرای روز عــــــــاشورا به دنـــــیا امـــدی
دارد از امـــــروز کـــــــار خانه یــــادت می دهد
مادر خــــانه پس از زهــــرا (س)به دنـیا امدی