مناجات

از ما عجیب نیست دعایی نمی رسد
از تحبس الدعا که صدایی نمی رسد
ما تحبس الدعا شده نان شبهه ایم
آنجا که شبهه است عطایی نمی رسد
پر باز می کنم بپرم،می خورم زمین
بال و پر شکسته به جایی نمی رسد
باید تنم پی سپر دیگری رود
با روزه های ما به نوایی نمی رسد
با دست خالی از چه پل دیگران شوم
دستی که وقف شد به گدایی نمی رسد
ای میزبان فدای تو و سفره چیدنت
آیا به این فقیر غذایی نمی رسد؟
من سالهاست منتظر یک ضمانتم
آخر چرا امام رضایی نمی رسد
از من مخواه پیش از این زندگی کنم
وقتی برات کرب و بلایی نمی رسد ...

خداحافظ ای کوفه ای شهر غم ...

که درکام من کرده ای زهر غم

خداحافظ ای سجده گاه علی

که چشم تو مانده براه علی

خداحافظ ای نخلها، چاه ها

دگر نشنوی ازعلی آه ها

خدا حافظ ای روزها، روزه ها

دعاها، مناجاتها، سوزها

خداحافظ ای کوچه های خموش 

نیارد علی نان و خرما به دوش

خداحافظ ای نان خشک و نمک

خداحافظ ای ماجرای فدک

خداحافظ ای بیت الاحزان او

خداحافظ ای قبر پنهان او

خداحافظ ای بی وفا دوستان

خداحافظ ای آتش و ریسمان

خداحافظ ای کوچه ی پر ز دود

خداحافظ ای داغ یاس کبود

خداحافظ ای انتظاراجل

خداحافظ ای زانوی دربغل

خداحافظ ای خشم لب دوخته

خداحافظ ای خانه سوخته

خداحافظ ای چشم حلقه به در

یتیم دوباره شده بی پدر

خداحافظ ای پرطنین مأذنه

که دلسنگ زشتی شکست آینه

بگو تیر مرغ شباهنگ خورد

دل شیشه اش از همه سنگ خورد

بگو این حقیقت به اهل مجاز

نماز است از من نه من از نماز ...

به خون گو به مسجد رخم تر کنند

نماز مرا بلکه باور کنند

به حمدی که من از دولب رانده ام

به حمد همه فاتحه خوانده ام

بگو جز غم جهل مردم نخورد

بگو در همه عمر گندم نخورد

کسی را چون من دهر تنها نکرد

زدم هم دری را یکی وا نکرد

ندیده در ایام چشم سحر

ز خورشید چشمم سحر خیز تر

غم و دردم امشب به پایان رسید

به زهرا(س) بگویید مهمان رسید

خداحافظ ای بوریا نان جو

کهن جامه و وصله ی نو به نو ...

دلم گرفته ماه رمضان داره تموم میشه
یعنی سال بعد هم زنده ام ...
بچه ها واسم دعا کنید...
واسه امام زمان...