« خورشید تابانِ قم»
خورشید تابانِ قم
با صد امید دربه دَرِ خانه أت شدم / محتاج یک نگاه کریمانه أت شدم روز ازل ، نگاه شما شد نصیبِ ما / از این سبب کبوتر آستانه أت شدم نانی که می خورم همه از برکت شماست / مدیون لطف آب و همان دانه أت شدم عشق رضا ، چو ارثیه ای ، از شما رسید / مدیون ِ ارث ِ کامل و جاودانه أت شدم شمع محبتی که به ما نور می دهی / از لطف یک نگاه تو ، پروانه أت شدم هستی شفیعه ی همه در موسم جزا دست مرا بگیر ، تو ای خواهر رضا
« سیزدهمین آینه »
«
سیزدهمین آینه »
عالَم زِ قُدومِ تو چه زیبا گشته / خاک ره ِ تو تمام دنیا گشته
هر کس که به پای تو غلامی کرده / در اصل همان بوده که آقا گشته
با یک نظرت، أبا محمد ، امشب/دل، مسافر عالَم بالا گشته
دلباختگان ِ مِهر تو بسیارند / مجنون تو صد هزار لیلا گشته
ما مفتخریم به این سخن که آقا / با نام شما زبان ما، وا گشته
ای کاش که من شوم فدات ای آقا
خواهم برسم به سامرات، ای آقا
