در سوگ فاطمه ی زهرا (س)
فاطمه» بشارتی از وحی است. خبر غیبی قرآن آنگاه که خداوند به پیامبر می گوید: «انا اعطیناک الکوثر» این نوید بر پیامبر است که دو فرزند پسرش را که پس از سه دختر متولد شده بودند، از دست داده بود. قاسم و عبدالله، زینب، رقیه و ام الکلثوم، دختران او از خدیجه هر یک به سرای همسری رفته بودند و در این حال پیامبر از طعنه امویان آسوده نبود که او را بی نسل خطاب می کردند.
نسلی که به زعم آنان پسر است که پایدارش می دارد و پشت پشت خود را ماندگار و این خداوند است که به پیامبر خطاب می کند: «ان شانئک هو الابتر» همانا این دشمن توست که ابتر است و بی نسل. این آیه مبارک چه برای زبان گزنده عاص بن وایل که زهرش را نثار پیامبر کرد نازل شده باشد و چه دیگر دشمنان، پیامش این است که نام و نسل محمد (ص) و خاندان او نه تنها ابتر نیست بلکه به درازای تاریخ خواهد ماند، نه از یک پسر بلکه دختر و این دختر فاطمه (س) است.
قدرت و قهاریت خداوندی می توانست فرزندی پسر را برای پیامبر قرار دهد اما اراده خدا بر آن شد که سلاله او از دختر تداوم یابد. آن هم در عصری که دختر داری تداعی ابتری و احتقار است. اینچنین بی بنیادی اندیشه زن ستیز عرب مهجور شد و به پاس ولادت دختری به پیامبر «فصل لربک وانحر» سفارش شد.
محمد(ص) «نمازگزار و قربانی کن» که این خیر کثیر (فاطمه) را به تو بخشیدیم.فاطمه آمد تا خود پیام آور باشد. تا مقام زن نمایانده و باز یافته شود. تا اسوه شود و بماند.پیامبر چه با کردارش فاطمه را تکریم و چه با گویشش او را گرامی می داشت و این افزون بر وجود و ویژگی منحصر فاطمه، تکریم یک زن بود.
زنی که می توانست از جایگاهی بهره مند باشد که «خدا از خشنودیش خشنود و از خشمش، خشمگین شود.» نسل پیامبر از فرزندان فاطمه متداوم شد. فاطمه وارث پدر شد و وارث مصائب رسالت پدر نیز. او هم بار مصائب پدر را کشید و هم خود بعد از او مصائب چشید.
از خانه نشینی علی به جای جانشینی نبی تا ماجرای فدک، فجور مستکبران و فکر تحمل رنج قریب فرزندان. گویی عمرش کوتاه شد تا شاهد رنج آنان دیگر نباشد. فاطمه نه در خانه که در خارج خانه هم نقش ایفا کرد. نه فقط همسر و مادر که زنی خطابه گر هم بود.
او برای آنکه نشان دهد آنانکه با نام پدر حکومت داری می کنند با بازماندگان پدر چه می کنند در ماجرای فدک آرام ننشست نه برای مالکیت زمین فدک بلکه برای رخ نمایی حاکمان و تجلی حقیقت. او بارها برای اثبات حقانیت علی در محافل حاضر شد. خطابه فاطمه نیز زبانزد است که روسری را به سرپیچیده و عبای بلندش را به تن کرد و روانه مسجد شد.
«لانت خمارها علی رأسها و اشتملت بجلبابها» و چنان سخن گفت که مردمان از طنین صدایش که دردش را نمایان می کرد به ناله آمدند اما حکمرانان گویا در این میان از هشدار او نهراسیدند که گفت: «روز رستاخیز ملاقات خواهیم کرد و چه خوب حکم و داوری است خدا.»
فاطمه، بهترین بندگان خدا، از بندگان جفا دید. همانگونه که پیامبر از مردمانش و حسین از مردمانش و... مردمانی که بنده دنیایند و مال و جاه و جلالش نه عبد خدا. خدای فاطمه، ما را دریاب که امروز هم برای کلام فاطمه گوش شنوا باید داشت. دریاب ما را تا بنده تو و پیرو بندگان برگزیده تو باشیم نه تمنیات دنیایی مان
تسلیت - تسلیت - تسلیت ...
