تنهای تنها

جمعه ها طبع من احساس تغزل دارد /  ناخودآگاه به سمت تو تمایل دارد

بی تو چندیست که در کار زمین حیرانم / مانده ام بی تو چرا باغچه ام گل دارد

شاید این باغچه ده قرن به استقبالت / فرش گسترده و در دست گلایل دارد

تا به کی یکسره یکریز نباشی شب و روز / ماه مخفی شدنش نیز تعادل دارد

کودکی فال فروش است و به عشقت هر روز / می خرم از پسرک هر چه تفال دارد

یازده پله زمین رفت به سمت ملکوت / یک قدم مانده زمین شوق تکامل دارد

هیچ سنگی نشود سنگ صبورت، تنها / تکیه بر کعبه بزن، کعبه تحمل دارد…

                                                                                          سید حمیدرضا برقعه ای