هر دختری ام ابیها نمیشود
هر مادری که مادر دنیا نمیشود
نور تمام عالم امکان بروی هم
یک جلوه نور چادر زهرا نمیشود
...
خورشید تابانِ قم
با صد امید دربه دَرِ خانه أت شدم / محتاج یک نگاه کریمانه أت شدم روز ازل ، نگاه شما شد نصیبِ ما / از این سبب کبوتر آستانه أت شدم نانی که می خورم همه از برکت شماست / مدیون لطف آب و همان دانه أت شدم عشق رضا ، چو ارثیه ای ، از شما رسید / مدیون ِ ارث ِ کامل و جاودانه أت شدم شمع محبتی که به ما نور می دهی / از لطف یک نگاه تو ، پروانه أت شدم هستی شفیعه ی همه در موسم جزا دست مرا بگیر ، تو ای خواهر رضا